Προς μεγάλη μου έκπληξη πληροφορήθηκα χθες το μεσημέρι για το νέο μήνυμα του προέδρου του ΑΟΠ που αναρτήθηκε απροειδοποίητα στο επίσημο ιστολόγιο του συλλόγου. Η έκπληξή μου ασφαλώς δεν απέρρεε από μόνο το σύνηθες γεγονός της δημοσίευσης ακόμη μίας προεδρικής ανακοίνωσης, αλλά από το περιεχόμενο αυτής. Και εξηγούμαι:
Όσοι βρέθηκαν προχθες ημέρα Σάββατο, 8/11, στο γήπεδο του Ρέντη είχαν την δυσάρεστη τύχη να γίνουν θιασώτες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα - «παρωδία», με πρωταγωνιστή τον διαιτητή της αναμέτρησης, ο οποίος, σε γενικές γραμμές, διαμόρφωσε το τελικό ισόπαλο αποτέλεσμα. Και όμως, λίγες μόνο ώρες μετά, πριν καλά καλά στεγνώσει ο ιδρώτας στις φανέλες μας, ο κ. εκλεγμένος πρόεδρος του Παναιγειρατικού εκδίδει ανακοίνωση με την οποία σπεύδει να επανέλθει στα διοικητικά ζητήματα που απασχόλησαν και «δοκίμασαν» την ομάδα μας καθ’ όλη τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας.
Κανένας λόγος για την «ταμπακιέρα». Καμία προσπάθεια προάσπισης των συμφερόντων της ομάδας. Καμία απόπειρα κριτικής των «κακώς κειμένων» της προχθεσινής «παράστασης», κανένα ίχνος έστω επιβράβευσης για τους ένδεκα ποδοσφαιριστές της Αρμάδας που χθες εξάντλησαν τις δυνάμεις τους για το καλύτερο, κόντρα σε όλους και όλα. Πιθανώς ο κ. πρόεδρος «ξεχνά» ότι ο Παναιγειρατικός δεν είναι εμπορική επιχείρηση, ούτε καν ποδοσφαιρική εταιρεία, με ακριβοπληρωμένους επαγγελματίες που έχουν συμβατική υποχρέωση να αγωνίζονται. «Ξεχνά» πως έχει να κάνει με ερασιτέχνες αθλητές, που πονούν τη φανέλα που φορούν κι έχουν ανάγκη να ακούσουν ένα «μπράβο» μετά από κάθε εμφάνιση όπως η προχθεσινή και χρήζουν προστασίας, έστω και κατ’ επίφαση, ύστερα από άδικες διαιτησίες όπως η τελευταία… Αντί όλων αυτών, ο κ. πρόεδρος προτίμησε να επαναφέρει με τον πλέον άκομψο τρόπο ένα ζήτημα που «πονά» ακόμα την παναιγειρατική «οικογένεια», όσο κι αν προσπαθήσαμε να το «θάψουμε» πριν αλλά και μετά την προχθεσινή αναμέτρηση.
Εφόσον ο κ. πρόεδρος, κατά ρητή του δήλωση, επιθυμεί να ειπωθούν αλήθειες, υποθέτω καλή τη πίστει ότι επιθυμεί να ειπωθούν ΟΛΕΣ οι αλήθειες για τα τελευταία γεγονότα. Υπογραμμίζω πως η αποψινή μου ανακοίνωση αναρτάται στο επίσημο ιστολόγιο του συλλόγου, μετά από ειδική άδεια του γ.γ. Διον. Μάντζου, αποκλειστικά υπεύθυνου για τη διαχείριση της ιστοσελίδας. Δεν θα έγραφα τίποτε σήμερα για τα ζητήματα που μας απασχόλησαν όλη την προηγούμενη εβδομάδα, ίσως μάλιστα στους περισσότερους να φαίνονται «παιδιάστικα» όλα αυτά. Θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό μαζί τους. Η χθεσινή ωστόσο προεδρική ανακοίνωση έλαβε το χαρακτήρα προσωπικής επίθεσης εναντίον μου και η ελάχιστη αυτοεκτίμηση που επιφυλάσσω προς το πρόσωπό μου με υποχρεώνει να παραθέσω σήμερα τα εξής δεδομένα:
Δεδομένο 1ο: Το σύνολο της ανακοίνωσής μου αναφέρεται σε ενέργειες και συμπεριφορές του κ. εκλεγμένου προέδρου και όχι της διοίκησης του ΑΟΠ, για τον πολύ απλό λόγο ότι αυτή δεν λειτουργεί όπως προσδοκούσαμε μετά το ελπιδοφόρο εκλογικό αποτέλεσμα της 13ης Γενάρη. Την ανύπαρκτη διοίκηση - «φάντασμα» Χ. Κατσούρη διαδέχτηκε το νέο φιλόδοξο διοικητικό σχήμα το οποίο, ενώ εγκαινίασε τη θητεία του με δημοκρατικές «τυμπανοκρουσίες» έχει εκφυλιστεί τον τελευταίο καιρό σε μονοπρόσωπη αρχή. Οι κ.κ. Διον. Μάντζος και Μπουρίκα, σταθεροί υποστηρικτές του προεδρικού έργου, εγκλωβισμένοι σε μια στείρα παραταξιακή πειθαρχία, περιορίστηκαν βαθμηδόν σε απλούς «επικροτητές» των άνωθεν επιλογών, χωρίς ουσιαστικό δικαίωμα (αντι)λόγου. Ό,τι ακριβώς συνέβη δηλαδή και στην επίμαχη «αναδιάρθρωση» του τεχνικού επιτελείου της ομάδας την περασμένη Δευτέρα.
Όσοι βρέθηκαν προχθες ημέρα Σάββατο, 8/11, στο γήπεδο του Ρέντη είχαν την δυσάρεστη τύχη να γίνουν θιασώτες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα - «παρωδία», με πρωταγωνιστή τον διαιτητή της αναμέτρησης, ο οποίος, σε γενικές γραμμές, διαμόρφωσε το τελικό ισόπαλο αποτέλεσμα. Και όμως, λίγες μόνο ώρες μετά, πριν καλά καλά στεγνώσει ο ιδρώτας στις φανέλες μας, ο κ. εκλεγμένος πρόεδρος του Παναιγειρατικού εκδίδει ανακοίνωση με την οποία σπεύδει να επανέλθει στα διοικητικά ζητήματα που απασχόλησαν και «δοκίμασαν» την ομάδα μας καθ’ όλη τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας.
Κανένας λόγος για την «ταμπακιέρα». Καμία προσπάθεια προάσπισης των συμφερόντων της ομάδας. Καμία απόπειρα κριτικής των «κακώς κειμένων» της προχθεσινής «παράστασης», κανένα ίχνος έστω επιβράβευσης για τους ένδεκα ποδοσφαιριστές της Αρμάδας που χθες εξάντλησαν τις δυνάμεις τους για το καλύτερο, κόντρα σε όλους και όλα. Πιθανώς ο κ. πρόεδρος «ξεχνά» ότι ο Παναιγειρατικός δεν είναι εμπορική επιχείρηση, ούτε καν ποδοσφαιρική εταιρεία, με ακριβοπληρωμένους επαγγελματίες που έχουν συμβατική υποχρέωση να αγωνίζονται. «Ξεχνά» πως έχει να κάνει με ερασιτέχνες αθλητές, που πονούν τη φανέλα που φορούν κι έχουν ανάγκη να ακούσουν ένα «μπράβο» μετά από κάθε εμφάνιση όπως η προχθεσινή και χρήζουν προστασίας, έστω και κατ’ επίφαση, ύστερα από άδικες διαιτησίες όπως η τελευταία… Αντί όλων αυτών, ο κ. πρόεδρος προτίμησε να επαναφέρει με τον πλέον άκομψο τρόπο ένα ζήτημα που «πονά» ακόμα την παναιγειρατική «οικογένεια», όσο κι αν προσπαθήσαμε να το «θάψουμε» πριν αλλά και μετά την προχθεσινή αναμέτρηση.
Εφόσον ο κ. πρόεδρος, κατά ρητή του δήλωση, επιθυμεί να ειπωθούν αλήθειες, υποθέτω καλή τη πίστει ότι επιθυμεί να ειπωθούν ΟΛΕΣ οι αλήθειες για τα τελευταία γεγονότα. Υπογραμμίζω πως η αποψινή μου ανακοίνωση αναρτάται στο επίσημο ιστολόγιο του συλλόγου, μετά από ειδική άδεια του γ.γ. Διον. Μάντζου, αποκλειστικά υπεύθυνου για τη διαχείριση της ιστοσελίδας. Δεν θα έγραφα τίποτε σήμερα για τα ζητήματα που μας απασχόλησαν όλη την προηγούμενη εβδομάδα, ίσως μάλιστα στους περισσότερους να φαίνονται «παιδιάστικα» όλα αυτά. Θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό μαζί τους. Η χθεσινή ωστόσο προεδρική ανακοίνωση έλαβε το χαρακτήρα προσωπικής επίθεσης εναντίον μου και η ελάχιστη αυτοεκτίμηση που επιφυλάσσω προς το πρόσωπό μου με υποχρεώνει να παραθέσω σήμερα τα εξής δεδομένα:
Δεδομένο 1ο: Το σύνολο της ανακοίνωσής μου αναφέρεται σε ενέργειες και συμπεριφορές του κ. εκλεγμένου προέδρου και όχι της διοίκησης του ΑΟΠ, για τον πολύ απλό λόγο ότι αυτή δεν λειτουργεί όπως προσδοκούσαμε μετά το ελπιδοφόρο εκλογικό αποτέλεσμα της 13ης Γενάρη. Την ανύπαρκτη διοίκηση - «φάντασμα» Χ. Κατσούρη διαδέχτηκε το νέο φιλόδοξο διοικητικό σχήμα το οποίο, ενώ εγκαινίασε τη θητεία του με δημοκρατικές «τυμπανοκρουσίες» έχει εκφυλιστεί τον τελευταίο καιρό σε μονοπρόσωπη αρχή. Οι κ.κ. Διον. Μάντζος και Μπουρίκα, σταθεροί υποστηρικτές του προεδρικού έργου, εγκλωβισμένοι σε μια στείρα παραταξιακή πειθαρχία, περιορίστηκαν βαθμηδόν σε απλούς «επικροτητές» των άνωθεν επιλογών, χωρίς ουσιαστικό δικαίωμα (αντι)λόγου. Ό,τι ακριβώς συνέβη δηλαδή και στην επίμαχη «αναδιάρθρωση» του τεχνικού επιτελείου της ομάδας την περασμένη Δευτέρα.
Δεδομένο 2ο: Ενημερώνω όσους δεν το γνωρίζουν ακόμη ότι εγώ είμαι ο «υπεύθυνος του περιοδικού Αrmada» στον οποίο αναφέρεται με σκαιό τρόπο ο κ. εκλεγμένος πρόεδρος. Με την ιδιότητα αυτή συνεπώς ανταπαντώ ότι μόνο μέλημα του άνω ηλεκτρονικού περιοδικού είναι η σφαιρική και αντικειμενική ενημέρωση των φίλων του ΑΟΠ ακόμη και σε θέματα που δεν μπορούσαν ή δεν… «έπρεπε» να αναρτηθούν στο επίσημο ιστολόγιο του συλλόγου. Η επιτυχία του εγχειρήματος αποδεικνύεται από την υψηλή επισκεψιμότητα της σελίδας της Armada την περασμένη εβδομάδα. Καλό θα είναι να γνωρίζει ο κ. πρόεδρος ότι ο πρώην προπονητής Γ. Ντοάς ενημερώθηκε για την απομάκρυνσή του από τη θέση του μέσω της ιστοσελίδας αυτής! Η Armada ήταν και είναι αντικειμενική. Έγραφε πάντα όσα συνέβαιναν και ο κ. πρόεδρος δεν είχε καν υπόψη του. Κατέγραφε όλες τις απόψεις, «φιλοξενούσε» όλες τις γνώμες, ακόμη και με τη μορφή «μόνιμης στήλης» (!). Σφυγμομετρούσε την κοινή γνώμη. Επιβεβαίωνε τις φήμες, έμπαινε στο διαδίκτυο, στις παρέες, αφουγκραζόταν τους ψιθύρους και έπειτα συνέτασσε τα ρεπορτάζ της. Καθαρά, συνειδητά κι υπεύθυνα. Αρνήθηκα να παίξω το παιχνίδι κάποιων κι αυτό το γνωρίζει καλά ο κ. Πρόεδρος. Όσο για τις συκοφαντίες περί «μη εξακριβωμένων» και «ψευδών» (!) πηγών, παραπέμπω τον κ. πρόεδρο στους ίδιους τους παίκτες τους οποίους διοικεί. Εκτός κι αν τους προσεγγίζει ως απλές ψήφους και όχι ως ολοκληρωμένα άτομα με γνώμη και άποψη. Τα πρόσωπα στα οποία αναφέρθηκε η Armada όντως τοποθετήθηκαν ανοικτά υπέρ του Γ. Ντοά στην πρόσφατη διαμάχη του με τη διοίκηση. Λυπάμαι που το λέω, αλλά ως «σεναριογράφος» θα αποτύγχανα καθώς όλες μου οι ιστορίες είναι πιστά αντίγραφα της πραγματικότητας. Γι’ αυτό και θα παραμένω ες αεί «επίδοξος», όπως εύστοχα παρατήρησε ο κ. πρόεδρος…
Δεδομένο 3ο: Ο Πέτρος Παπανικολάου αποτελεί πράγματι τον εμπειρότερο και ποιοτικότερο γνώστη της τέχνης του ποδοσφαίρου μέσα στην ομάδα και είναι τιμή για τον Παναιγειρατικό να τον υπολογίζει στις τάξεις του. Η αξιολόγηση των τεχνικών ικανοτήτων του και των απεριόριστων γνώσεών του είχε γίνει από εμάς τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του ΑΟΠ πολύ πριν την περιβόητη «βόλτα στη Θηβών». Δεν ανακάλυψε κανείς την Αμερική εκείνο το βράδυ. Το γεγονός ότι ο Χάρης Πλούμης παραιτήθηκε από βοηθός προπονητή για να προωθηθεί στη θέση αυτή ο άξιος Παπανικολάου πέρασε «στα ψιλά». Το γεγονός ότι ο ίδιος άνθρωπος που τον έφερε στην ομάδα σαν παίκτη τον βοήθησε ήδη από τις αρχές Οκτωβρίου να αναλάβει και τεχνικό ρόλο αγνοείται. Όπως αγνοείται και η δεδομένη ευρυθμία της ομάδας με το δοκιμασμένο προηγούμενο τριπρόσωπο τεχνικό επιτελείο και τον Π. Παπανικολάου παρόντα, χωρίς το ελάχιστο «λειτουργικό» πρόβλημα. Εκτός κι αν η ήττα στη δεύτερη κιόλας «μάχη» του «πολέμου» αρκεί για να καταδικάσει τους «στρατηγούς» σε «εκτέλεση». Εξ ου και τα περί «αδειάσματος ιστορικών στελεχών» κ. πρόεδρε, προς επίλυση αποριών. Ο Π. Παπανικολάου είναι πρόσωπο κοινής αποδοχής, που μας ενώνει και μας καθοδηγεί όλους. Άπαντες γνωρίζουν ότι αυτό συνέβαινε και προ «αναδιάρθωσης» με μεγάλη επιτυχία, όπως αποδείχθηκε στην προετοιμασία αλλά και στον πρώτο επίσημο αγώνα της ομάδας. Οι λόγοι της αλλαγής παραμένουν υπό εξέταση.
Δεδομένο 4ο: Το μεσημέρι της πρώτης επικοινωνίας μου με τον κ. πρόεδρο, στις 3/11, πράγματι μου ανακοινώθηκε τελεσιγραφικά η απομάκρυνσή μου, ενώ παράλληλα ενημερώθηκα ότι θα κατελάμβανα τη θέση του βοηθού προπονητή προκειμένου να συνεχίσω να έχω λόγο στα τεχνικά θέματα του ΑΟΠ. Όσον αφορά στη νομιμότητα της απόφασής του, πίεσα τον κ. πρόεδρο να «ενημερώσει» σχετικά τους συμβούλους της πλειοψηφίας του για την πρότασή του και υπό αυτόν και μόνο τον όρο συμφώνησα καταρχήν με τις αλλαγές, εφόσον είμαι εδώ και αρκετό καρό της άποψης ότι ο Π. Παπανικολάου είναι όντως ο καταλληλότερος τεχνικός για την ομάδα. Σε ερώτησή μου σχετικά με την τύχη του συνεργάτη μου Γ. Ντοά, ο κ. πρόεδρος όλου του Παναιγειρατικού απάντησε επακριβώς: «θα μείνει εκτός επιτελείου κι αν έχει πρόβλημα ας με ρίξει!». Η συνέχεια είναι γνωστή. Προσπάθησα άμεσα να ενημερώσω τον Γ. Ντοά, πράγμα που δεν κατέστη εφικτό, με αποτέλεσμα εκείνος να μάθει τα νέα πολλές ώρες αργότερα από την Armada! Η «κρίση» είχε ήδη ξεσπάσει.
Δεδομένο 5ο: Στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε το ίδιο βράδυ ο κ. πρόεδρος με τον Γ. Ντοά, αφού του πρόσφερε (όψιμα) θέση τεχνικού συμβούλου, και μετά την άρνηση του τελευταίου, δεν δίστασε να αμφισβητήσει ευθέως τη νομιμότητα της παρουσίας του στον πάγκο της ομάδας, απλώς και μόνο επειδή «δεν το είχε αποφασίσει εκείνος αλλά μόνος του ο Μάντζος». Ενημερώνω λοιπόν τον κ. πρόεδρο ότι σε κάθε οργανωμένο ποδοσφαιρικό κλαμπ ο προπονητής είναι απόλυτα ελεύθερος να επιλέγει τους στενούς συνεργάτες του για το βέλτιστο δυνατό αγωνιστικό αποτέλεσμα. Υποβοηθώ επίσης την ασθενή μνήμη του κ. προέδρου υπενθυμίζοντάς του τη δέσμευσή του για μη ανάμιξη στα τεχνικά του συλλόγου, η οποία αποδείχθηκε φυσικά κενή περιεχομένου.
Δεδομένο 6ο: Ο υπογράφων την παρούσα επιστολή ήταν ο άνθρωπος εκείνος που την επομένη το πρωί, στις 4/11, υπαγόρευσε στον κ. εκλεγμένο πρόεδρο το περιεχόμενο της «συμφιλιωτικής» ανακοίνωσης που θα εξέδιδε επί του «θέματος Ντοά». Βασική μου μέριμνα ήταν από την αρχή η αποκλιμάκωση της κρίσης, είχα άλλωστε εξ αρχής δηλώσει στον κ. πρόεδρο ότι θα ερχόμουν σε επίμονες προσωπικές επαφές με τον Γ. Ντοά για να τον μεταπείσω. Το προσωπικό μου μήνυμα και τα δημοσιεύματα στην Armada κινήθηκαν μέσα στα πλαίσια που του είχα ήδη περιγράψει. Ουδέν διαφορετικό έπραξα. Όσοι «κυνηγούν μάγισσες» καλά θα κάνουν να μην τις αναζητούν στο πρόσωπό μου.
Δεδομένο 7ο: Το «αντάρτικο» του Γ. Ντοά με βρήκε εξ αρχής κάθετα αντίθετο και γι’ αυτό έκανα τα πάντα για να επιστρέψει στην ομάδα. Συμφωνούσα στην αιτία των αντιδράσεών του όχι όμως και στα «βεντετικά» μέσα που επέλεξε για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του. Οι κινήσεις μου για να μεταπείσω τον Γ. Ντοά δυστυχώς έτυχαν παρεξήγησης από τον κ. πρόεδρο. Παρερμηνεύτηκαν οι προθέσεις μου και βρέθηκα απολογούμενος σε μια ιστορία στην οποία από την αρχή ανέλαβα αυτοβούλως ρόλο «πυροσβέστη» και «διαμεσολαβητή»! Ζητώ συγγνώμη από τον κ. πρόεδρο αλλά μου ήταν απαραίτητος ο Γ. Ντοάς και όλοι οι ποδοσφαιριστές που είχαν απειλήσει με αποχή από το σαββατιάτικο ματς. Ζητώ και πάλι συγγνώμη, αλλά όπως είπα προχθές στους κ.κ. συμβούλους Διον. Μάντζο και Μπουρίκα, «χωρίς Πρόεδρο παίζω, χωρίς Ντοά όχι!».
Δεδομένο 8ο: Η πρόθεσή μου για «γεφύρωση» του χάσματος ανάμεσα στις «αντίπαλες» πλευρές ήταν εξ αρχής δηλωμένη και ποτέ δεν την αρνήθηκα ή παραμέλησα. Πέραν των επιτυχημένων προσπαθειών μου για γόνιμη συνεννόηση με τον εν αρχή αμετάπειστο Γ. Ντοά, και όταν πλέον πληροφορήθηκα ότι ο κ. πρόεδρος έχει «προσωπικό πρόβλημα» με εμένα, προσπάθησα εις μάτην, την ίδια κιόλας στιγμή, στις 7/11, να έλθω σε επαφή μαζί του, πλην όμως οι τηλεφωνικές κλήσεις μου και το γραπτό μου μήνυμα έμειναν αναπάντητα. Όπως άλλωστε πιστοποιήθηκε και την επομένη ημέρα, στα πλαίσια του πρόσφατου αγώνα, ο κ. πρόεδρος δεν τρέφει καμία φιλοδοξία για επίλυση των όποιων προβλημάτων στις μεταξύ μας σχέσεις.
Δεδομένο 9ο: Αναφέρεται κατά τα λοιπά ο κ. πρόεδρος στην ανακοίνωσή του σε μετεγγραφές που έγιναν «ερήμην του». Αν καταλαβαίνω καλά, τίθεται εν αμφιβόλω η νομιμότητα των σημαντικών θερινών προσθηκών με πρωτοβουλίες του Γ. Ντοά και προσωπικά δικές μου. Αναρωτιέμαι αν ο κ. πρόεδρος μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του την περίφημη «λευκή εντολή» που είχε δώσει τον Αύγουστο στους τότε προπονητές από το «Πυθάρι» της Αιγείρας. Εμείς παρά ταύτα, καλοπίστως δεχτήκαμε τις παρεμβάσεις του. Δοκιμάσαμε την αποτυχημένη εισήγηση Γαλάνη. Ακόμη αναμένουμε την έλευση Αργυρόπουλου με τη… «φανέλα» στο χέρι. Και ποιο το αποτέλεσμα; Να δεχόμαστε σήμερα, κατόπιν «εορτής» και... απομακρύνσεως, την προεδρική κριτική για μη ενημέρωση των «ανακτόρων» πριν την απόκτηση ποδοσφαιριστών που αποδείχθηκαν στο σύνολό τους υπερ-πολύτιμες μονάδες για τον σύλλογο.
Δεδομένο 10ο: Ελέχθησαν πράγματα που με θίγουν κατάφωρα ως νομικό και επιστήμονα. Το πολυθρύλητο «καταστατικό» του συλλόγου έχει συνταχθεί ήδη από τα τέλη Σεπτεμβρίου κατά παραγγελία της σημερινής διοίκησης. Κατά παράβαση πολλών δημοκρατικών αρχών τις οποίες έχω διδαχθεί και υιοθετήσει, μου ζητήθηκε να συντάξω κανονισμό λειτουργίας «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα του κ. προέδρου. Το καταστατικό είναι καθ’ όλα έτοιμο και μπορώ να το προσκομίσω και το ερχόμενο κιόλας Σάββατο προς υπογραφή. Ας μη δημιουργούνται επομένως εσφαλμένες εντυπώσεις για τις προθέσεις μου και τον ρόλο μου μέσα στην ομάδα. Όσο αμέλησα εγώ να υποβάλω το καταστατικό προς ψήφιση, άλλο τόσο έχει «αμελήσει» ο κ. εκλεγμένος πρόεδρος να προωθήσει το ζήτημα της δημιουργίας Μητρώου Μελών και Φίλων (και επομένως μελλοντικών ψηφοφόρων) του ΑΟΠ. Μήπως κάποιος πρέπει υπεύθυνα και δημόσια να μας εξηγήσει τους λόγους;
Μόνο Συμπέρασμα: Το «πρότυπο Κόκκαλη» δεν έχει θέση στον ΑΟΠ. Ο πρόεδρος του Ομίλου οφείλει να λογοδοτεί σε όλους και για όλα. Είμαστε πάνω απ’ όλα μια παρέα φίλων, όσο «καραμέλα» κι αν έχει γίνει ο όρος. Δεν είμαστε ΠΑΕ και δεν μπορούμε να λειτουργούμε με τους κανόνες των επιχειρήσεων. Δέχτηκα πρόσφατα τα παράπονα του κ. πρόεδρου ότι είναι «όμηρος των παικτών». Η απάντησή μου ήταν πως αυτή είναι η μοίρα του προέδρου. Χθες διάβασα πάλι περί «παιδονόμων». Η απάντησή μου είναι και πάλι η ίδια! Εφόσον ο κ. πρόεδρος επιθυμεί να διαφυλάξει την ευρυθμία στον σύλλογο ας ενεργοποιήσει τις νόμιμες κατασταλτικές διαδικασίες που κρίνει σκόπιμες. Εφόσον θεωρεί ότι απειλείται από παίκτες - «βεντέτες» και ότι παρεμποδίζεται στο έργο του ας αναλάβει δράση και ας «πάρει την κατάσταση στα χέρια του», όπως έσπευσε να προεξοφλήσει σε μικρό αριθμό συμπαικτών μου αμέσως μετά το προχθεσινό παιχνίδι. Η θέση του συνεπάγεται φυσικά εξουσίες και αρμοδιότητες, ωστόσο η παιδεία του και η μέχρι σήμερα πορεία του θα έπρεπε να τον έχουν καταστήσει γνώστη των αυξημένων υποχρεώσεων που βαρύνουν την τιμητική θέση καιιδιότητά του.
Προσωπικά, αισθάνομαι πολύ άσχημα που αναγκάστηκα να εκθέσω δημόσια όλα τα παραπάνω. Μέχρι χθες όλες οι αντιθέσεις μου με τον κ. πρόεδρο περιορίζονταν στα θεσμικά πλαίσια τα οποία οι ίδιοι είχαμε δημιουργήσει στο εσωτερικό του ΑΟΠ και επιλύονταν με γόνιμο διάλογο "εκ των έσω". Με την πρόσφατη ανακοίνωσή του ωστόσο ο κ. πρόεδρος επέλεξε τον δρόμο της άγονης προσωπικής αντιπαράθεσης, "δημοσία". Προς τέρψιν του, τον πληροφορώ ότι στον «πόλεμο» αυτό δεν θα έχει αντίπαλο. Δεν πρόκειται να τον βοηθήσω να αποδομήσει όσα άλλοι χτίζουν από το 1996.
Η παρούσα επιστολή είναι η τελευταία δημόσια τοποθέτησή μου επί παντός επιστητού στα εσωτερικά ζητήματα του Παναιγειρατικού. Παραμένω απλός ποδοσφαιριστής της «Αρμάδας», πάντα στη διάθεση του προπονητή μου Π. Παπανικολάου, επιδιώκοντας το καλό και μόνο αυτής της ομάδας.
Ο κ. εκλεγμένος πρόεδρος, εφόσον θεωρεί ότι εξακολουθεί να διαθέτει την απαραίτητη δημοκρατική νομιμοποίηση και ότι απολαμβάνει και σήμερα την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των φίλων του ΑΟΠ, ας συνεχίσει το δύσβατο δρόμο του, με αποφασιστικές και θαρραλέες τομές.
Εγώ, σαν Δημήτρης Μάντζος, το μόνο που αναμένω είναι να φορέσω ξανά τη μαύρη φανέλα, που όλοι γνωρίζουν πόσα σημαίνει για εμένα προσωπικά, και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, που οι συμπαίκτες μου τιμητικά μου έχουν εμπιστευτεί.
Έχουμε πολλούς εκεί έξω να δικαιώσουμε. Το Σάββατο έχουμε αγώνα και υπάρχει μόνο ένα αποτέλεσμα.
Το ποδόσφαιρο παίζεται με μπάλα και όχι με καρέκλες.
Ο Παναιγειρατικός δεν είναι «μαγαζί» κανενός.
Δεδομένο 3ο: Ο Πέτρος Παπανικολάου αποτελεί πράγματι τον εμπειρότερο και ποιοτικότερο γνώστη της τέχνης του ποδοσφαίρου μέσα στην ομάδα και είναι τιμή για τον Παναιγειρατικό να τον υπολογίζει στις τάξεις του. Η αξιολόγηση των τεχνικών ικανοτήτων του και των απεριόριστων γνώσεών του είχε γίνει από εμάς τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του ΑΟΠ πολύ πριν την περιβόητη «βόλτα στη Θηβών». Δεν ανακάλυψε κανείς την Αμερική εκείνο το βράδυ. Το γεγονός ότι ο Χάρης Πλούμης παραιτήθηκε από βοηθός προπονητή για να προωθηθεί στη θέση αυτή ο άξιος Παπανικολάου πέρασε «στα ψιλά». Το γεγονός ότι ο ίδιος άνθρωπος που τον έφερε στην ομάδα σαν παίκτη τον βοήθησε ήδη από τις αρχές Οκτωβρίου να αναλάβει και τεχνικό ρόλο αγνοείται. Όπως αγνοείται και η δεδομένη ευρυθμία της ομάδας με το δοκιμασμένο προηγούμενο τριπρόσωπο τεχνικό επιτελείο και τον Π. Παπανικολάου παρόντα, χωρίς το ελάχιστο «λειτουργικό» πρόβλημα. Εκτός κι αν η ήττα στη δεύτερη κιόλας «μάχη» του «πολέμου» αρκεί για να καταδικάσει τους «στρατηγούς» σε «εκτέλεση». Εξ ου και τα περί «αδειάσματος ιστορικών στελεχών» κ. πρόεδρε, προς επίλυση αποριών. Ο Π. Παπανικολάου είναι πρόσωπο κοινής αποδοχής, που μας ενώνει και μας καθοδηγεί όλους. Άπαντες γνωρίζουν ότι αυτό συνέβαινε και προ «αναδιάρθωσης» με μεγάλη επιτυχία, όπως αποδείχθηκε στην προετοιμασία αλλά και στον πρώτο επίσημο αγώνα της ομάδας. Οι λόγοι της αλλαγής παραμένουν υπό εξέταση.
Δεδομένο 4ο: Το μεσημέρι της πρώτης επικοινωνίας μου με τον κ. πρόεδρο, στις 3/11, πράγματι μου ανακοινώθηκε τελεσιγραφικά η απομάκρυνσή μου, ενώ παράλληλα ενημερώθηκα ότι θα κατελάμβανα τη θέση του βοηθού προπονητή προκειμένου να συνεχίσω να έχω λόγο στα τεχνικά θέματα του ΑΟΠ. Όσον αφορά στη νομιμότητα της απόφασής του, πίεσα τον κ. πρόεδρο να «ενημερώσει» σχετικά τους συμβούλους της πλειοψηφίας του για την πρότασή του και υπό αυτόν και μόνο τον όρο συμφώνησα καταρχήν με τις αλλαγές, εφόσον είμαι εδώ και αρκετό καρό της άποψης ότι ο Π. Παπανικολάου είναι όντως ο καταλληλότερος τεχνικός για την ομάδα. Σε ερώτησή μου σχετικά με την τύχη του συνεργάτη μου Γ. Ντοά, ο κ. πρόεδρος όλου του Παναιγειρατικού απάντησε επακριβώς: «θα μείνει εκτός επιτελείου κι αν έχει πρόβλημα ας με ρίξει!». Η συνέχεια είναι γνωστή. Προσπάθησα άμεσα να ενημερώσω τον Γ. Ντοά, πράγμα που δεν κατέστη εφικτό, με αποτέλεσμα εκείνος να μάθει τα νέα πολλές ώρες αργότερα από την Armada! Η «κρίση» είχε ήδη ξεσπάσει.
Δεδομένο 5ο: Στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε το ίδιο βράδυ ο κ. πρόεδρος με τον Γ. Ντοά, αφού του πρόσφερε (όψιμα) θέση τεχνικού συμβούλου, και μετά την άρνηση του τελευταίου, δεν δίστασε να αμφισβητήσει ευθέως τη νομιμότητα της παρουσίας του στον πάγκο της ομάδας, απλώς και μόνο επειδή «δεν το είχε αποφασίσει εκείνος αλλά μόνος του ο Μάντζος». Ενημερώνω λοιπόν τον κ. πρόεδρο ότι σε κάθε οργανωμένο ποδοσφαιρικό κλαμπ ο προπονητής είναι απόλυτα ελεύθερος να επιλέγει τους στενούς συνεργάτες του για το βέλτιστο δυνατό αγωνιστικό αποτέλεσμα. Υποβοηθώ επίσης την ασθενή μνήμη του κ. προέδρου υπενθυμίζοντάς του τη δέσμευσή του για μη ανάμιξη στα τεχνικά του συλλόγου, η οποία αποδείχθηκε φυσικά κενή περιεχομένου.
Δεδομένο 6ο: Ο υπογράφων την παρούσα επιστολή ήταν ο άνθρωπος εκείνος που την επομένη το πρωί, στις 4/11, υπαγόρευσε στον κ. εκλεγμένο πρόεδρο το περιεχόμενο της «συμφιλιωτικής» ανακοίνωσης που θα εξέδιδε επί του «θέματος Ντοά». Βασική μου μέριμνα ήταν από την αρχή η αποκλιμάκωση της κρίσης, είχα άλλωστε εξ αρχής δηλώσει στον κ. πρόεδρο ότι θα ερχόμουν σε επίμονες προσωπικές επαφές με τον Γ. Ντοά για να τον μεταπείσω. Το προσωπικό μου μήνυμα και τα δημοσιεύματα στην Armada κινήθηκαν μέσα στα πλαίσια που του είχα ήδη περιγράψει. Ουδέν διαφορετικό έπραξα. Όσοι «κυνηγούν μάγισσες» καλά θα κάνουν να μην τις αναζητούν στο πρόσωπό μου.
Δεδομένο 7ο: Το «αντάρτικο» του Γ. Ντοά με βρήκε εξ αρχής κάθετα αντίθετο και γι’ αυτό έκανα τα πάντα για να επιστρέψει στην ομάδα. Συμφωνούσα στην αιτία των αντιδράσεών του όχι όμως και στα «βεντετικά» μέσα που επέλεξε για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του. Οι κινήσεις μου για να μεταπείσω τον Γ. Ντοά δυστυχώς έτυχαν παρεξήγησης από τον κ. πρόεδρο. Παρερμηνεύτηκαν οι προθέσεις μου και βρέθηκα απολογούμενος σε μια ιστορία στην οποία από την αρχή ανέλαβα αυτοβούλως ρόλο «πυροσβέστη» και «διαμεσολαβητή»! Ζητώ συγγνώμη από τον κ. πρόεδρο αλλά μου ήταν απαραίτητος ο Γ. Ντοάς και όλοι οι ποδοσφαιριστές που είχαν απειλήσει με αποχή από το σαββατιάτικο ματς. Ζητώ και πάλι συγγνώμη, αλλά όπως είπα προχθές στους κ.κ. συμβούλους Διον. Μάντζο και Μπουρίκα, «χωρίς Πρόεδρο παίζω, χωρίς Ντοά όχι!».
Δεδομένο 8ο: Η πρόθεσή μου για «γεφύρωση» του χάσματος ανάμεσα στις «αντίπαλες» πλευρές ήταν εξ αρχής δηλωμένη και ποτέ δεν την αρνήθηκα ή παραμέλησα. Πέραν των επιτυχημένων προσπαθειών μου για γόνιμη συνεννόηση με τον εν αρχή αμετάπειστο Γ. Ντοά, και όταν πλέον πληροφορήθηκα ότι ο κ. πρόεδρος έχει «προσωπικό πρόβλημα» με εμένα, προσπάθησα εις μάτην, την ίδια κιόλας στιγμή, στις 7/11, να έλθω σε επαφή μαζί του, πλην όμως οι τηλεφωνικές κλήσεις μου και το γραπτό μου μήνυμα έμειναν αναπάντητα. Όπως άλλωστε πιστοποιήθηκε και την επομένη ημέρα, στα πλαίσια του πρόσφατου αγώνα, ο κ. πρόεδρος δεν τρέφει καμία φιλοδοξία για επίλυση των όποιων προβλημάτων στις μεταξύ μας σχέσεις.
Δεδομένο 9ο: Αναφέρεται κατά τα λοιπά ο κ. πρόεδρος στην ανακοίνωσή του σε μετεγγραφές που έγιναν «ερήμην του». Αν καταλαβαίνω καλά, τίθεται εν αμφιβόλω η νομιμότητα των σημαντικών θερινών προσθηκών με πρωτοβουλίες του Γ. Ντοά και προσωπικά δικές μου. Αναρωτιέμαι αν ο κ. πρόεδρος μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του την περίφημη «λευκή εντολή» που είχε δώσει τον Αύγουστο στους τότε προπονητές από το «Πυθάρι» της Αιγείρας. Εμείς παρά ταύτα, καλοπίστως δεχτήκαμε τις παρεμβάσεις του. Δοκιμάσαμε την αποτυχημένη εισήγηση Γαλάνη. Ακόμη αναμένουμε την έλευση Αργυρόπουλου με τη… «φανέλα» στο χέρι. Και ποιο το αποτέλεσμα; Να δεχόμαστε σήμερα, κατόπιν «εορτής» και... απομακρύνσεως, την προεδρική κριτική για μη ενημέρωση των «ανακτόρων» πριν την απόκτηση ποδοσφαιριστών που αποδείχθηκαν στο σύνολό τους υπερ-πολύτιμες μονάδες για τον σύλλογο.
Δεδομένο 10ο: Ελέχθησαν πράγματα που με θίγουν κατάφωρα ως νομικό και επιστήμονα. Το πολυθρύλητο «καταστατικό» του συλλόγου έχει συνταχθεί ήδη από τα τέλη Σεπτεμβρίου κατά παραγγελία της σημερινής διοίκησης. Κατά παράβαση πολλών δημοκρατικών αρχών τις οποίες έχω διδαχθεί και υιοθετήσει, μου ζητήθηκε να συντάξω κανονισμό λειτουργίας «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα του κ. προέδρου. Το καταστατικό είναι καθ’ όλα έτοιμο και μπορώ να το προσκομίσω και το ερχόμενο κιόλας Σάββατο προς υπογραφή. Ας μη δημιουργούνται επομένως εσφαλμένες εντυπώσεις για τις προθέσεις μου και τον ρόλο μου μέσα στην ομάδα. Όσο αμέλησα εγώ να υποβάλω το καταστατικό προς ψήφιση, άλλο τόσο έχει «αμελήσει» ο κ. εκλεγμένος πρόεδρος να προωθήσει το ζήτημα της δημιουργίας Μητρώου Μελών και Φίλων (και επομένως μελλοντικών ψηφοφόρων) του ΑΟΠ. Μήπως κάποιος πρέπει υπεύθυνα και δημόσια να μας εξηγήσει τους λόγους;
Μόνο Συμπέρασμα: Το «πρότυπο Κόκκαλη» δεν έχει θέση στον ΑΟΠ. Ο πρόεδρος του Ομίλου οφείλει να λογοδοτεί σε όλους και για όλα. Είμαστε πάνω απ’ όλα μια παρέα φίλων, όσο «καραμέλα» κι αν έχει γίνει ο όρος. Δεν είμαστε ΠΑΕ και δεν μπορούμε να λειτουργούμε με τους κανόνες των επιχειρήσεων. Δέχτηκα πρόσφατα τα παράπονα του κ. πρόεδρου ότι είναι «όμηρος των παικτών». Η απάντησή μου ήταν πως αυτή είναι η μοίρα του προέδρου. Χθες διάβασα πάλι περί «παιδονόμων». Η απάντησή μου είναι και πάλι η ίδια! Εφόσον ο κ. πρόεδρος επιθυμεί να διαφυλάξει την ευρυθμία στον σύλλογο ας ενεργοποιήσει τις νόμιμες κατασταλτικές διαδικασίες που κρίνει σκόπιμες. Εφόσον θεωρεί ότι απειλείται από παίκτες - «βεντέτες» και ότι παρεμποδίζεται στο έργο του ας αναλάβει δράση και ας «πάρει την κατάσταση στα χέρια του», όπως έσπευσε να προεξοφλήσει σε μικρό αριθμό συμπαικτών μου αμέσως μετά το προχθεσινό παιχνίδι. Η θέση του συνεπάγεται φυσικά εξουσίες και αρμοδιότητες, ωστόσο η παιδεία του και η μέχρι σήμερα πορεία του θα έπρεπε να τον έχουν καταστήσει γνώστη των αυξημένων υποχρεώσεων που βαρύνουν την τιμητική θέση καιιδιότητά του.
Προσωπικά, αισθάνομαι πολύ άσχημα που αναγκάστηκα να εκθέσω δημόσια όλα τα παραπάνω. Μέχρι χθες όλες οι αντιθέσεις μου με τον κ. πρόεδρο περιορίζονταν στα θεσμικά πλαίσια τα οποία οι ίδιοι είχαμε δημιουργήσει στο εσωτερικό του ΑΟΠ και επιλύονταν με γόνιμο διάλογο "εκ των έσω". Με την πρόσφατη ανακοίνωσή του ωστόσο ο κ. πρόεδρος επέλεξε τον δρόμο της άγονης προσωπικής αντιπαράθεσης, "δημοσία". Προς τέρψιν του, τον πληροφορώ ότι στον «πόλεμο» αυτό δεν θα έχει αντίπαλο. Δεν πρόκειται να τον βοηθήσω να αποδομήσει όσα άλλοι χτίζουν από το 1996.
Η παρούσα επιστολή είναι η τελευταία δημόσια τοποθέτησή μου επί παντός επιστητού στα εσωτερικά ζητήματα του Παναιγειρατικού. Παραμένω απλός ποδοσφαιριστής της «Αρμάδας», πάντα στη διάθεση του προπονητή μου Π. Παπανικολάου, επιδιώκοντας το καλό και μόνο αυτής της ομάδας.
Ο κ. εκλεγμένος πρόεδρος, εφόσον θεωρεί ότι εξακολουθεί να διαθέτει την απαραίτητη δημοκρατική νομιμοποίηση και ότι απολαμβάνει και σήμερα την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των φίλων του ΑΟΠ, ας συνεχίσει το δύσβατο δρόμο του, με αποφασιστικές και θαρραλέες τομές.
Εγώ, σαν Δημήτρης Μάντζος, το μόνο που αναμένω είναι να φορέσω ξανά τη μαύρη φανέλα, που όλοι γνωρίζουν πόσα σημαίνει για εμένα προσωπικά, και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, που οι συμπαίκτες μου τιμητικά μου έχουν εμπιστευτεί.
Έχουμε πολλούς εκεί έξω να δικαιώσουμε. Το Σάββατο έχουμε αγώνα και υπάρχει μόνο ένα αποτέλεσμα.
Το ποδόσφαιρο παίζεται με μπάλα και όχι με καρέκλες.
Ο Παναιγειρατικός δεν είναι «μαγαζί» κανενός.
Για μένα ΠΑΝΑΙΓΕΙΡΑΤΙΚΟΣ είναι να βλέπω τον Φίλιππο να μπαίνει με πατερίτσες στο γήπεδο και να ακούω το χειροκρότημα ΟΛΩΝ των συμπαικτών μου να δονεί τον αέρα στου Ρέντη.
Ρίγος συγκίνησης... ΑΥΤΟ είναι η ομάδα μου και ΑΥΤΟ το μόνο που υπηρετώ και θα διαφυλάξω.
Αθήνα, 10-11-2008
Δημ. Σωτ. Μάντζος
Ρίγος συγκίνησης... ΑΥΤΟ είναι η ομάδα μου και ΑΥΤΟ το μόνο που υπηρετώ και θα διαφυλάξω.
Αθήνα, 10-11-2008
Δημ. Σωτ. Μάντζος
